Kontakt Strona główna Pliki do pobrania english

NEWSLETTER

Podaj swój adres e-mail:

13. Uzdrowisko Abrama Górewicza

ul. Armii Krajowej 8

Budynek Uzdrowiska Abrama Górewicza zbudowany na ponad trzyhektarowej działce, jest jednym z trzech reprezentacyjnych gmachów Otwocka i jednym z największych  budynków drewnianych o znacznej wartości historycznej, artystycznej i architektonicznej w Polsce. Powstawał etapami między rokiem 1906 a 1921, od Willi Gurewiczanki – niedużej siedziby rodziny Gurewiczów do pięknego Uzdrowiska A. Górewicza, które pod koniec lat 30. nosiło nazwę Zakład Dietetyczno-Leczniczy Górewicza, a potocznie było zwane pensjonatem Górewicza.

W końcowym efekcie budynek pensjonatu zyskał wieloboczny kształt, składający się z siedmiu przylegających do siebie skrzydeł. Od strony wschodniej i południowej otoczony był leżalniami, werandami oszklonymi oraz trzema otwartymi tarasami.

Wzorowo urządzone uzdrowisko zaopatrzone było w kanalizację, bieżącą wodę, oświetlenie elektryczne i telefon. Do dyspozycji kuracjuszy udostępniony był również elegancki salonik, czytelnia, bawialnia, sala jadalna oraz sala koncertowa z fortepianem. Pomieszczenia te ozdobione były dekoracjami malarskimi znanego artysty grafika Józefa Toma, 
w których przeważał kolor złoto-niebiesko-czerwony.
Uzdrowisko znajdowało się w profesjonalnie urządzonym parku, w którym hodowano egzotyczne odmiany roślin.
Zakład nie posiadał statusu sanatorium ani szpitala. Przyjmowano w nim wyłącznie rekonwalescentów i osoby poszukujące wypoczynku, na nich czekała wykwintna, urozmaicona i w razie potrzeby, dietetyczna kuchnia i lekarz.
W czasie wojny budynek zajęty był przez Niemców. 
Po wkroczeniu Armii Czerwonej i Wojska Polskiego do Otwocka w lipcu 1944 roku mieścił się w nim szpital NKWD, następnie Ośrodek Doskonalenia Kadr Pedagogicznych Ministerstwa Oświaty.
W roku 1948 spadkobiercy Roman Górewicz i jego brat Ignacy oraz ich ciotka Ida Grynszpan (z domu Górewicz), sprzedali nieruchomość  Warszawskiemu Zarządowi Samorządowemu, który w tym samym roku odsprzedał ją Ministerstwu Oświaty.
Od 1954 roku do 1960 roku – Centralny Szpital Lotniczy.
Od 1 września 1960 roku do 31 sierpnia 1994 roku – Zespół Szkół Medycznych nr 7.
3 czerwca 1997 roku Urząd Rejonowy w Otwocku podpisał umowę sprzedaży nieruchomości Polskiej Fundacji Alzheimera, która miała otworzyć w budynku Centrum Alzheimerowskie z zachowaną nazwą Pensjonat Górewicza.
Od lipca 2005 roku starostwo powiatowe, z powodu niewywiązywania się Fundacji z umowy, próbowało drogą sądową odzyskać nieruchomość.
9 stycznia 2007 roku wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie nieruchomość dawnego Uzdrowiska A. Górewicza wrócić ma do starostwa powiatowego.
8 października 2008 roku zapadł ostateczny i korzystny dla powiatu wyrok, ale klucze do budynku dawnego Uzdrowiska A. Górewicza udało się odebrać przez komornika od Fundacji Alzheimerowskiej, dopiero 4 czerwca 2009 roku.
Obecnie budynek dawnego Uzdrowiska stoi pusty, czeka na najlepszą ofertę.
Budynek wpisany został do rejestru zabytków 31 stycznia 1979 r. po nr 937.