13. Uzdrowisko Abrama Górewicza
ul. Armii Krajowej 8
Budynek Uzdrowiska Abrama Górewicza zbudowany na ponad trzyhektarowej działce, jest jednym z trzech reprezentacyjnych gmachów Otwocka i jednym z największych budynków drewnianych o znacznej wartości historycznej, artystycznej i architektonicznej w Polsce. Powstawał etapami między rokiem 1906 a 1921, od Willi Gurewiczanki – niedużej siedziby rodziny Gurewiczów do pięknego Uzdrowiska A. Górewicza, które pod koniec lat 30. nosiło nazwę Zakład Dietetyczno-Leczniczy Górewicza, a potocznie było zwane pensjonatem Górewicza.

W końcowym efekcie budynek pensjonatu zyskał wieloboczny kształt, składający się z siedmiu przylegających do siebie skrzydeł. Od strony wschodniej i południowej otoczony był leżalniami, werandami oszklonymi oraz trzema otwartymi tarasami.
Wzorowo urządzone uzdrowisko zaopatrzone było w kanalizację, bieżącą wodę, oświetlenie elektryczne i telefon. Do dyspozycji kuracjuszy udostępniony był również elegancki salonik, czytelnia, bawialnia, sala jadalna oraz sala koncertowa z fortepianem. Pomieszczenia te ozdobione były dekoracjami malarskimi znanego artysty grafika Józefa Toma,
w których przeważał kolor złoto-niebiesko-czerwony.
Uzdrowisko znajdowało się w profesjonalnie urządzonym parku, w którym hodowano egzotyczne odmiany roślin.
Zakład nie posiadał statusu sanatorium ani szpitala. Przyjmowano w nim wyłącznie rekonwalescentów i osoby poszukujące wypoczynku, na nich czekała wykwintna, urozmaicona i w razie potrzeby, dietetyczna kuchnia i lekarz.
W czasie wojny budynek zajęty był przez Niemców.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej i Wojska Polskiego do Otwocka w lipcu 1944 roku mieścił się w nim szpital NKWD, następnie Ośrodek Doskonalenia Kadr Pedagogicznych Ministerstwa Oświaty.
W roku 1948 spadkobiercy Roman Górewicz i jego brat Ignacy oraz ich ciotka Ida Grynszpan (z domu Górewicz), sprzedali nieruchomość Warszawskiemu Zarządowi Samorządowemu, który w tym samym roku odsprzedał ją Ministerstwu Oświaty.
Od 1954 roku do 1960 roku – Centralny Szpital Lotniczy.
Od 1 września 1960 roku do 31 sierpnia 1994 roku – Zespół Szkół Medycznych nr 7.
3 czerwca 1997 roku Urząd Rejonowy w Otwocku podpisał umowę sprzedaży nieruchomości Polskiej Fundacji Alzheimera, która miała otworzyć w budynku Centrum Alzheimerowskie z zachowaną nazwą Pensjonat Górewicza.
Od lipca 2005 roku starostwo powiatowe, z powodu niewywiązywania się Fundacji z umowy, próbowało drogą sądową odzyskać nieruchomość.
9 stycznia 2007 roku wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie nieruchomość dawnego Uzdrowiska A. Górewicza wrócić ma do starostwa powiatowego.
8 października 2008 roku zapadł ostateczny i korzystny dla powiatu wyrok, ale klucze do budynku dawnego Uzdrowiska A. Górewicza udało się odebrać przez komornika od Fundacji Alzheimerowskiej, dopiero 4 czerwca 2009 roku.
Obecnie budynek dawnego Uzdrowiska stoi pusty, czeka na najlepszą ofertę.
Budynek wpisany został do rejestru zabytków 31 stycznia 1979 r. po nr 937.
Wszelkie prawa zastrzeżone. Urząd Miasta Otwocka. Powielanie i kopiowanie bez zgody autora zabronione.